Pim de la Parra's vertelling over de student Roy Ferrol die terugkeert naar Paramaribo, geldt als 'de eerste Surinaamse speelfilm'. 

Met Wan Pipel sneed regisseur De la Parra destijds beladen thema's aan; kiest Roy (Borger Breeveld), een economiestudent, voor zijn witte Nederlandse vriendin Karina (Van Ammelrooy) of volgt hij zijn hart en trouwt hij met de Hindoestaanse Rubia (Diana Gangaram Panday) om Suriname te helpen opbouwen? Roy raakt gevangen tussen twee werelden als hij naar zijn geboortestad terugkeert om zijn stervende moeder te zien.

Als een van de weinige filmmakers in Nederland toonde de in Paramaribo geboren De la Parra interesse in de net zelfstandig geworden voormalige kolonie; hij liet onnadrukkelijk de politieke en raciale spanningen zien van het multi-etnische Suriname, tegen de achtergrond van een herkenbare liefdesgeschiedenis – ook nu nog geldt de film als richtingwijzer voor wie iets van Suriname wil begrijpen. Maar de film leverde en levert ook nog altijd verhitte discussies op over de portrettering van de verschillende etniciteiten.

De la Parra’s engagement met zijn vaderland verflauwde niet; in 2005 was hij de drijvende kracht achter de oprichting van de Surinaamse Film Academie in Paramaribo. Wan pipel werd door Eye digitaal gerestaureerd, als onderdeel van het Beelden voor de Toekomst-erfgoedproject.