Twee korte films. In de eerste collage duikt Leos Carax in zijn eigen werk. Daarna volgt Allégorie citadine (Alice Rohrwacher en JR, 2024), een korte film over Plato's Allegorie van de Grot en hoe beelden de waarheid kunnen verdraaien.

C'est pas moi: Het Centre Pompidou vroeg filmmaker Leos Carax om via beelden antwoord te geven op de vraag: "Waar ben je, Leos Carax?" ​De regisseur van Holy Motors (2012) en Annette (2021) maakte vervolgens een free style zelfportret, vol knipogen en verwijzingen naar zijn uitzinnige werk. Tegelijkertijd is het een liefdevol eerbetoon aan Jean-Luc Godard en David Bowie én een onderzoek naar de macht en politiek van het maken van beelden.

Allégorie citadine: In de Allegorie van de Grot vraagt ​​Plato zich af: wat zou er gebeuren als een van de gevangenen erin zou slagen zich van zijn ketenen te bevrijden en uit de grot te ontsnappen? Wat als die gevangene Jay was, een jongetje van zeven? Na hun korte film Omelia contadina werkten Alice Rohrwacher (La Chimera) en fotograaf JR opnieuw samen aan deze fantasierijke samensmelting van film en filosofie, met een opvallende rol voor Leos Carax. Allégorie citadine illustreert hoe beelden – of het nu schaduwen of tastbare objecten zijn – de waarheid kunnen verdraaien of onthullen.